‘Op zondag gingen we altijd voor een kop koffie en een borrel naar oma. Met de hele familie. Altijd gezellig en natuurlijk waren er verse gevulde koeken bij. Die haalde oma altijd op zaterdag bij de bakker. En nu zitten we hier. Vertrouwd met de hele familie bij elkaar. Met gevulde koeken natuurlijk. De kinderen spelen en wij kletsen. Ontspannen. We delen mooie herinneringen en nieuwe verhalen. We lachen en we huilen ook. We missen oma bij ons aan tafel. Zij ligt daar, in het kamertje hiernaast. Precies zoals ze was. Ik trek me even terug om bij haar te zitten. Gewoon even naar haar kijken, haar hand vasthouden. Ik ben verdrietig en toch is het goed zo. We gaan er een mooi afscheid van maken.’